Birthday Hopping

Woohoo! sa wakas, makakapagpost na ko ng pics! hehe!

Anyways, last September 23-24 (Friday-Saturday), nag "birthday hopping" kami. Yes, i call it "birthday hopping" kasi dumayo kami sa magkabilang dulo ng Bulacan para maki-birthday.

First Destination: Bitukang Manok
Yeah! It was actually my first time to hear a place like that... hehe! Well sa Pandi, Bulacan lang may ganyan (hmmm... siguro sa iba din). Birthday ni Ryan that time (Sept. 23). Masaya! Para nga kaming may "Survival Training" dahil sa medyo liblib yung lugar. Sayang nga lang at wala akong pics dun sa birthday ni Ryan. Pero nag-enjoy kami syempre sa mga pagkain (tsalap!) At syempre pa, makakalimutan ko bang banggitin yung naging concert namin dun? Hehe! nagsawa lang naman kami sa videoke! Saya!

Second Destination: Calumpit, Bulacan
Mga 5pm kami umalis sa bahay nila Ryan. Pero pinauna na namin sila pumunta kila Maui sa Calumpit kasi bumili pa kami nila Nani at Tune that time ng "inumin". Siguro mga 6pm na kami naka-alis, then nakarating kami sa Calumpit mga 8pm. Actually may "kakaibang" nangyari pa nga sa min bago kami nakarating kila Maui. Pero Hindi ko na ike-kwento. Tinatamad na kasi ako mag-type eh... hehe! Masaya rin kila Maui. Inaabangan nga namin yung pagsapit ng12am para sakto sa birthday nya (Sept. 24). Although madalas ko nang marinig, first kong natikman ang Gin-Milo. Masarap naman, lasa ngang Chocolait eh. Pero kinaumagahan nun, panay ang utot namin! Wahaha! Nung nagkita-kita nga kami nung Monday, puro kwentong utot ang pinagsaluhan namin eh. haha!

Anyways, narito ang mga pics namin sa bday ni Heidee (aka Maui). Enjoy!

Syempre kain muna kami! (L-R) Syota ni Aisha, Aisha, Jam, Ako, Andrea, Gat

Fe (may unan), Jam, Ako, Mandap, Maui

Mandap, Tweetie este Nani, Tune

Gat, Andrea, Maui, Sarah

Sige, kanta pa Fefot

OMG! Is there womething wrong in this pic..? Maipadala nga sa Nginiiig!

Karla, Fe, Maui, Jam

Eric, Sarah, Fe, Mandap, Maui, Ako

La lang!

Syota ni Mel, Mel, Maui

Jam: "Yo man, that ain't fuckin' cool!"

Maui: Caught in the Act

Maui and Gat

Me and Jam (O ano, tawa ka naman dyan?)

Maui and Eric

Maui and Nani (Ehem!)

Maui and Tune (Ehem ulit!)

Maui and Sons este Maui and Me

Ding and Baw Meow

Kinaumagahan... after namin mag-breakfast. Tsalap!

Ako.

Ako ay weird.
Oo, minsan naiisip ko weird ako. Ewan. Hindi ko alam kung bakit. Weird no? Hehe. Whatever.

Tamad ako!
Isa ito sa mga bagay na gusto kong baguhin. Tamad akong gumawa ng assignments, mag-review, maglinis ng kwarto, kumain, LAHAT! Buti na lang hindi ako tamad huminga.

Les=Late
Kakabit na yata ng pangalan ko ang word na "late". Syempre kapag tamad ka, kakambal mo na ang pagiging late. Akala ko nga dati, kapag college na ko hindi na ko male-late... pero mali pala ako. Maling-mali.

Tahimik.
Karaniwan, yan ang description sa kin ng mga taong hindi ako kilala o hindi close sa kin. Wahaha! Sa totoo lang tahimik lang talaga akong tao. Siguro maraming kokontra lalo na yung mga barkada ko. Kaya nga minsan naiinis ako kapag sinasabihan akong tahimik. Pero siguro tahimik lang ako kapag may kasama akong hindi kilalang tao, o kaya kapag may napapansin akong kakaiba sa mga tao sa paligid ko. Ako ang taong mahilig mag-isip. Kaya kapag nasa silent mode ako, asahan mong may iniisip ako. Maaaring tao o bagay.

Malibog...?
Last Wednesday bumili ako ng pin na may nakalagay na "If you're already this close, why don't you just suck my dick?"...
Uhmmm... malibog na ba yun?

Malalim. Daw.
Hmmm... Siguro.

Kuripot. Daw.
Oist mga peeps, hanggang dito na lang muna nagtitipid kasi ako sa kuryente eh at saka baka maubos agad ang card ko. Bye!

Today is September 7th 2005

Napakahalaga ng araw na ito para sa kin. Tatlong taon na rin ang lumipas. Lahat ng nangyari nung araw na yun tandang-tanda ko.

Lahat ng sinabi mo, tanda ko.

Kung saan nangyari, tanda ko.

Pati suot mo, tanda ko.

Hinding-hindi ko yon makakalimutan. Lahat nakatatak sa isip at puso ko.

Maraming salamat dahil nung araw na yon, hindi mo alam kung paanong sobrang napasaya mo ko.

Salamat.

Panaginip.

Nakita kita bigla. May kasama. Hindi na sana kita papansinin nang sa pangalawang tingin ko, nasiguro kong ikaw nga ang nakita ko. Ngiti mo pa lang alam ko nang ikaw yun. Habang papalapit kayo sa ‘kin, napansin kong magkahawak ang inyong mga kamay. Hindi ko alam kung anong dapat kong maramdaman sa mga oras na yon. Bigla akong napa-isip. Bigla akong naguluhan. Namalayan ko na lang na kinakausap mo na pala ako

“Les, siya nga pala yung minamahal ko.”

Mas lalo akong naguluhan, hindi dahil sa sinabi mo kundi sa bigla kong naramdaman. Pakiramdam ko bigla akong nalungkot. Parang nagdilim ang buo kong paligid. Ang ipinagtataka ko lamang ay kung bakit ko naramdaman ang ganoong mga bagay. Dahil ba sa may nararamdaman na ko para sa’yo? Pero bakit ikaw? Hindi ko namalayan na kinakausap mo pa rin ako, kaya kung anu-ano na lang ang sinasagot ko sa’yo, hanggang sa sinabi ko na lang na kailangan ko na lang umalis. Malamang gusto ko lang umiwas na makita ka—na may kasamang iba.

Sa aking paglalakad, dinala ako ng mga paa ko sa simbahan. Hindi ako pumasok sa loob. Pumunta ako sa isang sulok sa labas ng simbahan. Doon nakita kong may mga bata. Isang babae at isang lalaki. Naisip ko tuloy, ano bang maitutulong nila sa kin? Pero ganun pa man, kinausap ko pa rin sila. Inabutan ako ng ulan. Tila nakikisama pa ang panahon sa nararamdaman ko.

Ala-una ng madaling araw nagising ako. Nagising akong may takot pa ring nararamdaman. Tandang-tanda ko pa ang pinaka-unang sinabi ko: “Buti na lang panaginip lang”

Para maibsan kahit konti ang nararamdaman ko, tinext ko yung mga kakilala ko. Therapeutic kasi para sa kin yun. Kahit papano, gumagaan ang pakiramdam ko. Heto ang nilalaman ng text message:

Hindi ko alam kung bakit kita napanaginipan… Ngiti mo pa lang alam ko nang ikaw yun. May kahawak na kamay. Buong tapang mong sinabing “Les, eto nga pala ang minamahal ko.” Naging madilim paligid ko. Bakit nga ba? Dahil mahal na kita? Batid ko na hindi mo to mababasa. Natatakot ako sa nararamdaman ko… pero masaya ako na PANAGINIP lang ang lahat. Tama. Panaginip LANG. Ganun pa man mas takot ako sa katotohanan na ikaw at ako ay hindi abot ng realidad…

Bakit ba ganun na lang ako katakot? Hindi ko talaga maintindihan ang sarili ko. Naramdaman ko na to dati pa, mga ilang buwan na rin ang nakakaraan… akala ko mawawala din. Nawala nga, pero biglang bumalik ngayon. Nakakainis. Hindi ko alam kung gusto ko o hindi itong nararamdan ko… para sa’yo. Pero ikinakatakot ko kung saan pwedeng humantong ito. Hindi ko alam kung may patutunguhan. Nasa self-denial pa rin ako. Alam kong imposibleng maramdaman mo rin ang nararamdaman ko. Talagang napaka-imposible. Sobrang imposible. Pero bakit hindi ko magawang aminin sa sarili ko na umaasa ako kahit konti? Ayoko ng ganito. Itatapon ko na lang to. Alam kong makakaya ko.

Hindi kita mahal. Imposibleng maging tayo. Napaka-imposible.

Ewan

Sobrang nakakainit ng dugo ang araw ko kahapon. Heto ang mga dahilan:

1. Sira ang telephone namin.

2. Hindi nai-print ang ginawa kong research assignment na nai-print naman nila para sa sarili nila.

3. Walang colored ink ang unang computer shop na pinuntahan ko.

4. Nakalimutan kong i-save sa diskette ang research ko na naka-attach sa email.

5. Naalala kong wala pala akong dalang diskette.

6. Ito ang pinaka nakaka-high blood: Naglakad ako ng mahaba sa ilalim ng napakatinding sikat ng araw para maghanap ng ibang computer shops.

7. Walang colored ink sa pangalawang computer shop na pinuntahan ko.

8. Puno sa pangatlo.

9. Puno rin sa pang-apat.

10. Walang colored ink sa panglima.

11. Dumulas sa kamay ko ang cp ko at tumalbog ng apat na beses sa harap ng maraming naglalakad na tao. Dyahe.

12. Nagasgasan ang cp ko.

13. Bagsak ang midterm test ko sa Circuits 1.

14. Binuhat ko si Karen (joke lang. Hehe!)

15. Nakatulog na naman ako at hindi ulit nakapag-dinner.

Grabe. Ayoko nang maulit ang araw gaya ng kahapon. Buti na lang nakita ko si Jan pagkatapos ng klase. Syempre bigla kaming nagkaron ng lakad, nagtext kasi si Epi eh. Pero hindi kami uminom, kumain lang kami, magda-drive pa kasi si Jan. Umuwi kami mga bandang 8pm.

Sana talaga hindi na maulit ang araw ko kahapon. Malas!

Ang Mga Langgam

Kagabi, nakakita ako ng mga langgam na itim sa kwarto ko. Ang gara. Weird. Ni hindi ko nga alam kung saang parte ng kwarto ko naggaling ang mga yun. Pero kitang kita ko na nanggagaling sila sa ilalim ng linoleum ng kwarto ko. Ayoko namang halungkatin yung linoleum kasi baka maistorbo ko pa yung mga langgam tapos biglang magwala ang mga yun, eh di problema ko pa pagtulog ko… anyways napansin ko naman na papaalis sila ng kwarto ko kaya hindi naman ako masyado nag-panic. Pero nagtataka lang talaga ako kasi ngayon lang yun nangyari sa history ng kwarto ko na sobrang daming langgam na para bang nagma-migrate sa labas. Katapusan na kaya ng mundo? Wakokok. Anyways hindi naman talaga tungkol sa mga langgam ang post ko ngayon. Wala lang. Wala kasi akong maisip na title eh.

Actually kaya ko lang naikwento ang mga langgam kasi wala akong maisip na introduction sa nangyari last Friday ng gabi hanggang Saturday ng umaga. Wakokok. Pero para sa ‘kin kakaiba ang nangyaring yun, lalo na nung madaling araw ng sabado.

Lunes ng gabi. Napagkasunduan naming mag-perya tutal 7pm naman ang tapos ng klase tuwing Monday. So ayun, taya dito taya doon. Pero ako hindi tumataya (kung tumataya man, konti lang) kasi mauubos na yung monthly allowance ko, eh next month pa magdedeposit ang aking inay. Tapos napagkasunduan nang umuwi kasi hindi kami ganun kaswerte nung gabing yun. Unang umuwi si Sarah. Tapos si Tune. Kaso ito pa lang si Maui, ayaw pa umuwi. Ok lang sa ‘min, sanay naman kaming umuuwi ng dis-oras ng gabi (lalo na ‘ko). Kaya ayun. Balak pa nga muna umuwi ni Nani para kumuha pa ng pera pantaya kaso… ang layo, Hagonoy pa. Hehe! Sabi namin sa ibang araw na lang. Napagkasunduan naming kumain na lang. Kaya lang si Nani wala na pala talagang pera, pamasahe na lang ang natitira. Ayun, biniro namin si Maui na ilibre na lang kami. Actually biro lang talaga yun, pero ok lang naman daw sa kanya. Ewan ko ba kung bakit nahihiya si Nani at Mandap na ilibre sila ni Maui pero ako hindi (kapal, wakokok). Pero para hindi naman masyado nakakahiya kay Maui, ako na lang ang sumagot ng inumin namin. May konting pera pa naman kasi ako nun. Ewan ko kung bakit, pero biglang nagsalita si Nani na sya naman daw ang babawi next time. Magpapa-inom daw siya. Sa Friday daw.

Wednesday, may isang estudyante ang hindi pumasok sa drawing class namin. Balita nga namin nabasted daw. Pero hindi ko muna ibubunyag ang pangalan ng batang ito. Pero bibigyan ko kayo ng clue. Pero dapat mahirap. Ang name nya ay H*rnanie Alfonso. O, mahirap yan ah. Baka naman sabihin nyo ang daya ko kaya ipo-post ko din ang picture nya. Kaya lang let’s protect the privacy of others kaya lagyan na lang natin ng white stripe ang isang bahagi ng mukha nya para mahirapan kayong kilalanin siya. Heto:

Friday. Sa wakas dumating din ang Friday. Actually akala nga namin hindi matutuloy kasi gusto namin sana na sa isang bahay na lang kami uminom para ok. Niyaya namin si Kuya Ferds kaso hindi na DAW pwede sa kanila. Ewan ko ba dun. Wala na talaga kaming choice kaya dun na lang kami uminom sa Mary Ann’s Canteen… dun sa tapat ng main gate ng BSU (wow nag-advertise). Personally, gusto ko talaga ng hard na inumin. Hindi kasi ako sanay sa beer. Ewan ko ba abnormal yata ang panlasa ko pero naaalatan ako sa beer. At saka ang lakas makalaki ng tiyan yun… baka kasi lumaki tiyan ko, sayang naman abs ko. Wakokok! Pero ayos lang, hindi pa naman ako tumataba sa buong buhay ko, sabi nga nila swerte daw yung ganun kasi nakakain daw lahat ng gusto.

Anyways, dun na nga bagsak namin. Wala daw hard dun. Puro beer lang. Wala na kaming choice. Kaya binanatan na namin. Medyo marami rin kami nun… si Nani, ako, Tune, Mandap, Gat, Andrea, Maui, Jam, Mel, Aisha, Sarah, Karla at Fei (kung may nakalimutan pa ko, sabihin nyo na lang). Dumating din si RC, kaso sandali lang umalis din agad. May videoke din dun… syempre palalagpasin ba nila yun.

Unti-unti nang nag-alisan yung iba kasi hindi sila pwedeng gabihin. Unang umuwi sila Karla at Fei. Tapos hinatid naman ni Gat si Andrea. Si Mel din umuwi, lasing na kasi yun bago pa nakipag-inuman sa ‘min. Hindi ko matandaan kung anong oras kami umalis dun sa Mary Ann’s. Siguro mga 11pm na. Nasuka pa nga ako nun pagkalabas namin. Ang cute pa nga ng sinuka ko eh, parang ulam na may white sauce. Wakokok! Yan tuloy, naalala ko tuloy yung burger steak sa KFC (Kapitolyo Food Court).

Nang papalakad na kami papunta ng perya, nakita namin na bumalik pala ulit si Gat at Andrea. Hindi na daw kasi kaya ni Andrea. Eh naaalangang naman daw na ihatid ni Gat sa bahay nang lasing kasi syempre baka shotgun ang sumalubong sa kanila.

Napagkasunduan namin na wala na lang uwian. Kaya lang ang problema namin, wala kaming matutuluyan. Hindi ko matandaan kung sino ang nag-suggest na sa isang appartelle na lang daw kami tumuloy. Naisip ko, wow kakaiba to… first time ko makakapasok ng motel (o appartelle) kapag nagkataon.

Una naming pinuntahan yung motel (tatawagin ko na lang motel para mas madaling itype) na may word na “Green” sa pangalan malapit sa chowking crossing. Hindi ko na talaga matandaan yung pangalan, hindi ko alam kung dahil sa kalasingan o talagang nakalimutan ko lang. Bad trip, umuulan pa nun. Dalawa lang ang may dalang payong sa amin. Syempre nahihiya kaming mag-inquire sa motel kasi baka isipin pa nila mago-orgy kami… wakokok! Pero inisip na lang namin na wala naman talaga kaming ibang gagawin dun kundi matulog. Pero namahalan kami. Gusto kasi namin magsama-sama kaming siyam sa iisang kuwarto. Kaso hindi daw pwede. Policy daw nila yun. Pero nung nakipag-ayos kami sa presyo, namahalan naman kami. Kaya naisip namin na lilipat na lang kami sa ibang motel, dun sa “Flying A”. Pero hindi praktikal kung lahat kami pupunta dun para lang mag-inquire kasi medyo malayo din yun para lakarin, wala pa namang masyadong jeep nun tapos umuulan pa. Kaya nag-elimination round muna kami, yung “maalis-alis” (alam nyo yun, yung pambata). Sa kasamaang palad isa ako sa tatlong malas na pupunta dun para pumasok at magtanong. Kasama ko sila Gat at Mandap.

Wala na kaming nagawa kaya ayun sinugod agad namin yung Flying A! Wakokok.

First time ko talagang mag-inquire sa isang motel, tapos mga lalaki pa kasama ko. Iniisip ko nga kung anong iniisip ng mga taong nakakita sa min sa loob eh. Nalaman naming mas mahal pala dun sa Flying A kahit mukhang bulok. Naisip namin na sa Star Mart (Caltex) na lang muna kami tumambay kaya tinext namin sila Nani. Kaso mga 20 minutes ang lumipas parang naghihintay pa rin kami sa wala, kaya naisip naming bumalik uli kung san namin sila iniwan. Kaso nung malapit na malapit na kami, saka lang sila nagtext na nasa Star Mart na sila. Di ba nakaka-bad trip? Umuulan pa naman nun kaya basang-basa kami tapos nun lang nila naisip na magtext. Bad trip talaga ako nun kasi brief na lang ang hindi basa sa kin. Hindi ko lang pinapahalata para wala nang mahabang usapan. Ngayon alam nyo na. Pero tapos na yun. :D

Dun na nga kami nagpalipas ng umaga. Mga hanggang 4am. Tapos lumipat kami sa tapat ng kapitolyo. Ayos na sana yung lakad namin kaya lang umulan. Naghiwa-hiwalay na kmi ng landas ng 5am.

Sana maulit. Kaya lang next time sana may place. Kung wala man, sana hindi umuulan.

Going back to Nani… talagang ganun Nani. Ayos lang yan! Kawalan niya yun. Panget naman pangalan nun eh! Isipin mo na lang siya si Ma’am Janet (a.k.a Amy, Nina, Gwen), tiyak tapos ang problema mo… masusuka ka pa. Wakokok!

Something Real

I want to runaway with you

Take you to a place I knew

Oh I want you to feel

That I am something real


If I could just get over

This pain I’ve had from you

But still I would surrender

‘cause that’s just hard to do


Sometimes I wish

That you just did

Not come in to my life

‘cause the pain you brought

Gave me some thoughts

That in my heart ignite



Written 4th December 2004, 8:45pm

If a Star Collides with Earth

If a star collides with earth

Will you save me from rebirth?

Will you reach your hand to me,

Offer me eternity?


If the sun fades out its light

Will you kiss me with the night?

Oh I know these are just dreams

Dreams of you in love with me.

Written 23rd October 2003

Asa

Mahirap umasa sa wala. Yun bang tipong akala mo meron, pero wala naman pala. Mahirap ding magpaasa sa isang taong umaasa sa isang bagay mula sa iyo pero alam mo naman sa sarili mong hindi mo kayang ibigay ang inaasahan niya.

Bakit nga ba nagkakaroon ng ganitong pangyayari? Siguro kapag naging malabo ang ugnayan nyo… yun bang nagpakita ka ng isang gesture (na natural lang sa’yo) pero akala tuloy nung pinapakitaan mo eh espesyal mo yung ipinakita para sa kanya. Misinterpretation of gestures ‘ika nga. O kaya naman sobrang mahal mo ang isang tao na halos sambahin mo na ng todo, kaya naman halos lahat ng gawin nya eh binibigyan mo ng kahulugan.

Naranasan ko nang UMASA at MAGPAASA. Parehong mahirap. Kaya nga minsan, parang nakakatakot magsalita. Nakakatakot gumalaw. Mahirap itanong sa isang tao kung pareho ba kayo ng iniisip o nararamdaman, tulad ng:

“Gusto kita… gusto mo rin ba ako?”

or

“Mahal kita… mahal mo rin ba ako?”

or

“Gusto kitang maging GF… gusto mo ba akong maging BF?”

or

“Natatae ako… ikaw ba? Tara, tae tayo.”


Swerte ka kung puro “OO” ang makukuha mong sagot sa mga katulad na tanong na yan. Kung “HINDI” ang makukuha mo, tiyak… 100%, luhaan ka. Pero kung “EWAN” ang sagot sa’yo, dyan ka magkakaproblema. Pero sabi nga nila, “Walang MASAMA kung SUSUBUKAN”. Ihanda mo nga lang ang sarili mo. Hope for the best but expect the worst. Haaaayyy… Sana maraming makabasa nito. Sana tamaan ka.

Dalaga na si Sabel

Sensya na mga fans (meron ba), ngayon lang ulit ako nakapag-post! Nagtatanong kasi yung mga classmates ko kung bakit wala daw bago... o eto na!

Wala namang masyado nangyayari ngayon. Sa mga classmates ko, hindi ako nag-walk out kahapon ah!!! Kailangan ko lang kasi magbayad ng electric bill namin. Baka kasi isipin nyo napipikon ako. Ok lang sa kin yung tinutukso nyo 'ko kung kani-kanino, kahit nga sa Dean ng COE nili-link nyo na ako (HAYUP KA MANDAP)! Walang kaso sa kin yun, kasi ako din naman pinagti-tripan ko kayo (hehe!).

I'd like to take this opportunity to say hi to Sarah (a.k.a. SABEL). Naks naman, talagang "Dalaga na si Sabel"! Wahahaha!!!

Yun lang.

Ngus

Birthday ko ngayon. Ok lang. Ayos lang naman kahit medyo wala ako sa mood. Ewan ko pero parang wala talaga akong ganang magcelebrate kanina. Actually para nga akong bibitayin kasi napansin kong halos lahat ng paborito kong pagkain nakain ko kaninang tanghalian, tulad ng isaw, chiken liver at sinigang na baboy. Tapos yung mga paborito kong kanta, kinanta sa isang noon time show. Ang galing nga eh. Parang it’s my day talaga. Medyo malungkot rin ang araw na to kasi wala akong celphone. Iniisip ko nga kung sinu-sino ang mga dapat sana ay nagtext sa kin para i-greet ako.

Sabi ni Jed nagalit daw siya sa kin kanina kasi inindyan ko siya (hehe!), pano ba naman ginawa ko pa yung assignment ko para sa Eng’ng Materials.

2 pm pumasok ako ng school. Pag-akyat ko ng 5th floor ng Eng’ng Bldng., nakita ko agad ang ilan sa mga classmates ko. Alam na nga pala nila yung birthday ko, kaya ayun nakangiti sila nung nakita ako papalapit sa kanila. Sa tingin ko, una nilang napansin yung buhok ko. Nagpagupit kasi ako. Pagkalapit ko sa kanila, bati dito bati doon… pero may isa sana akong taong gusto kong batiin ako, kaso hindi nya ko nabati. Siguro yun ang isa sa mga dahilan kung bakit wala akong gana… pero siguro hindi rin.

Pagkatapos ng klase (mga 6:30pm), nagyaya sila mandap na I blow-out ko daw sila. Ok lang naman sa kin. Pero balak ko muna talagang mag-isa sa birthday ko. Parang gusto ko nun pumunta sa isang lugar mag-isa. Gusto ko muna kasing isipin ang mga bagay-bagay na gumugulo sa isip ko. Gusto ko sanang mawala na ang mga yun, pero parang ayaw akong iwanan.

Well, napunta kami sa jollibee. Ayun nag-treat ako. Kasama ko sila Pau, Jed, Karla, Erx, Mandap at Tune. Kasama din dapat si Roy kaso biglang nawala. Ewan ko ba dun, ayaw yata ng libre. Napansin nilang hindi ako masaya. These past few days naging ganun yung mood ko. Pero once in a while hindi naman.

Sabi ko nga huwag muna sila umuwi kaso medyo strict ang parents nung ibang kasama namin. Sa amin nila Tune at Mandap, ok lang na gabihin. Sayang wala sila Sarah, masarap pa naman silang kasama sa mga ganung lakad, game sila kahit gabihin.

Umalis kami sa jabi mga 8:15pm. Naiwan kami nila Tune at Mandap. Ayoko pang umuwi nun, kaya nagyaya ako sa ibang lugar, kaso… nakakainis ang syudad ng Malolos! Walang thrill!!! Balak sana namin pumunta sa isang music lounge/bar kaso hindi pwde kasi may pasok pa kami kinabukasan. Tumambay na lang kami malapit sa glitters tapos naghiwa-hiwalay na kami ng landas mga bandang 9:15pm.

Hindi ko masyadong na-enjoy ang birthday ko ngayon. Ewan. Mahirap kasi magsaya kung hindi ka naman talaga masaya. Mahirap mag-celebrate ng may pinoproblema ka, lalo na’t kung ang pinoproblema mo ay tao, at lalo na kung ang taong yun ay… HAPPY BIRTHDAY NA LANG SA ‘KIN!

Yangsku

Ewan ko pero sobrang down ako ngayon. Napaka-depressed ko ngayon. Nalulungkot ako pero hindi ko alam kung bakit. Basta alam ko marami akong sama ng loob ngayon. I have realized so many things. Maraming gumugulo sa isip ko. Kalabisan mang sabihin, pero minsan nga naiisip ko na sana hindi na lang ako si Les.

Kanina pagka-uwi na pagka-uwi ko galing ng school diretso agad ako sa kwarto ko. Hindi ko namalayang naiiyak na pala ako sa sama ng loob. Akala nila ang saya-saya ko. Akala lang nila yun. Kaya nga gusto kong laging may ginagawa o kaya laging may mga kasama dahil dun lang ako tumatawa. Ang hirap talagang magpasaya ng sarili.

Bakit ba naiisip ko ang mga ganitong bagay? Hindi naman ako ganito dati. Lahat naman ng bagay sa paligid ko tinitingnan ko at its bright side. Isa lang naman ang naiisip kong dahilan, ito yung gabing naipamukha sa kin na nag-iisa na lang ako.

Nag-iisa na nga lang ba ako? Hindi ko alam... takot akong malaman.

Trip-Trip Lang!

WARNING!!! Mahaba to.

Marami-rami ring mga bagay na nangyari sa araw na ito. Mga confessions, insidente at mga bagay na hindi ko akalaing mangyayari.

Bisperas ngayon ng anniversarry nila RP (a.k.a. Arpe) at Anjo. Oo. Tama. Naka-isang taon na nga sila. Gusto kong aminin sa sarili ko na medyo nalulungkot ako. Maipagkakaila ko bang naging isang malaking bahagi ng past ko si Anjo? Pero anong magagawa ko, masaya naman sila.

Nagpunta muna ko sa BSU ng umaga para magbayad ng tuition ko. Then nung nakapila na ako para kumuha ng classcards, nakita ko sila Jan at Allison. Syempre kalabugan dun, kalabugan dito… ganun ang batian namin. Sabi ko kay Jan “Tara, lakad tayo!”

“Lakad? Sige, uuwi si RP ngayon. Baka mapunta tayong SM Pampanga bibili daw siya ng regalo para kay Joanne.”

Bigla akong napaisip kung bakit bibili si RP ng regalo. Naalala ko nun na kinabukasan nga pala ay anniversarry nila. “Ah ok. Dala mo ba yung sasakyan mo?”

“Oo.”

Magkita na lang daw kami kapag tapos na ko. Medyo may katagalan din ang pila sa kukuhanan ko ng classcards, wala pa kasi dun yung magbibigay. Naisip ko, sasama pa ba ko sa kanila? Ang galing naman, sasamahan ko sila para bumili ng regalo. Naisip ko uuwi na lang ako.

Nung pauwi na ko nakita ko ulit sila Jan at Allison. Sige na nga sasama na nga ako. Kaya lang may kailangan pa kaming hintayin.

Tinawagan ko muna si Aica para sumaya ako. Kaya lang parang hindi na ko sanay makipagsabayan sa kanya ng biro. Ewan ko ba, wala lang siguro ako sa mood nun. Siguro marami lang akong iniisip. May isang tao kasi akong pinoproblema ngayon. Ewan ko ba. Lately lagi na lang siya ang naiisip ko. Hindi ko nga alam kung bakit eh. Hindi ko alam kung anong ginawa niya sa kin at siya lagi ang iniisip ko. Pero para sa kin, isa siyang problema. Isang malaking problema. Kailangang maalis siya sa isip ko. Dahil hindi pwede. Napaka-imposible ng mga bagay na naiisip ko para sa kanya. Siguro kapag sinabi ko sa’yo kung bakit, malamang sabihin mong IMPOSIBLE NGA.

(Sigh). Anyways, medyo bored na ko nung mga time na yun kasi hinihintay pa namin si Ali. Nung nakita ko yung mga classmates ko pinuntahan ko muna sila. Hinihintay kasi nila yung results nung removal exams nila. Nakipagkwentuhan muna ako sa kanila, sabi ko kay Jan, balikan na lang ako kasi ihahatid pa yata niya si Karen. Then dumating na nga yung pinkahihintay ng mga classmates ko. ISANG MALAKI AT HINDI KAPANI-PANIWALANG HIMALA ANG NANGYARI. Susmaryosep, nakapasa si NANI!!! Biruin mo nakapasa pa. Ano nga ba naman ang sinabi ng mga incomplete with matching sit-in sa kanya. Grabe, ang lufet mo tsong!

Naiinip na talaga ako nung mga time na yun, ang tagal kasi ni Ali (Allison). Pinuntahan ko siya sa Cashier sabi ko uuwi na ko kasi ang tagal niya. Then habang naglalakad ako, naisip ko na pumunta ng Alphanet kasi baka nandun si Jan o kaya si RP. Ayun, nakita ko si RP. Ang kauna-unahan kong sinabi sa kanya “Wow, one year na kayo bukas, Congrats!” Wala pong halong kaplastikan yun or whatsoever.

Dumating si Ali, tapos si Jan. Napagkasunduan naming sunduin si Epi sa bahay nila kasi kailangan namin ng Financier sa mga ganung lakad (hehe!). Syempre bukod dun, masayang kasama si Epi. Nasundo na namin si Epi at pabalik na kami sa Alpha kaso nakalimutan niya yung wallet niya kaya kailangan pa naming bumalik ulit.

Pagbalik namin ng Alpha, nakita namin na nandun na si Aica sa harap ng Alphanet. Then nag-usap-usap kami kung san kami pupunta. Nakabili na pala si RP ng regalo kaya ok lang kung hindi na kami pumunta ng SM Pampanga. Bulaklak na lang daw ang problema niya. Gusto ko sana mag-suggest kay RP, kaya lang baka masamain niya… alam nyo na. Naisip ko tuloy nung binigyan ko ng bulaklak si Joanne nung 4th yr HS kami (Nung 1st yr College din)… haha! Actually may nakakatawang kwento yung bulaklak na yun, pag-iisipan ko pa kung ike-kwento ko someday kasi nakakatawa yun at medyo nakakahiya… tanga pa kasi ako nun eh. Hehe!

Anyways, napagkasunduan namin na tumuloy na lang din sa SM para medyo malayo. Kaso nung on the way na kami, nakita namin yung trapik na halos hindi na gumagalaw yung mga sasakyan. Naisip na lang namin na pumnta ng pulilan, kakain na lang kami dun. Nung nakarating na kami ng Pulilan kumain kami sa McDonald’s. Medyo marami ring masayang nangyari dun. Konti lang ang tao dun kaya masarap mag-eskandalo! Syempre sikat kami, maingay kasi kami at puro tawanan.

Pagkatapos namin kumain, naghanap kami ng chiken skin. Nagbalak din kaming uminom inside the car o kaya maghanap ng isang lugar na tahimik na grassy at dun na lang tumambay at mag-inuman. Kaso hindi rin natuloy.

Bumalik muna kami ng Malolos para maghanap ng bulaklak. May tatlong flower shops sa crossing. Pinuntahan namin yung dalawa, yung isa kasi nagsara na. Nagkataon na nakakita kami ng dalawang classmates namin nung HS. Si Angel at Abigael. Tinatawag ko si Angel kaso hindi yata ako narinig. Tinawag ko si Abigael (na may kasamang guy, bf yata)… Habang tinatawag ko si Abi, may biglang lumapit sa aming lalake “Pare, nagti-trip ka ba ha”

Syempre nagulat kami. Mukhang mapapa-away yata kami. Alam ko na naman wala akong ginagawang masama. Si Aica nag-iisang babae, buti pumunta sa likuran. Sinabi ko na lang na hindi ako nagti-trip, may tinatawag lang akong kaibigan.

Mukhang lasing yung lalake tapos may mga batang lumapit sa amin, parang inamo yung lalake… Sabi sa kin “Pasalamat ka inarbor ka ng mga to..!”

Siguro akala niya pinagti-tripan namin siya kasi sigaw ako ng sigaw kay Angel at Abi nun… haha! Akala niya siguro siya yung sinisigawan ko. Hay naku.

So ayun, nakahanap na si RP ng bibilhing flowers. Medyo pagabi na nun. Naisip nilang uminom. Ok lang. Medyo wala ako sa mood nun. Mahina kasi ako sa beer. Ewan ko. Ipainom mo na sa kin lahat ng klaseng alak huwag lang masyado sa beer.

So pumunta nga kami sa Yangsku (dating Hides daw) sa may Capitol View Park. Dun nagkaroon ng maraming rebelasyon. Nasabi ko rin sa kanila ang mga hinanakit sa barkada ko. Tinanong din nila ako tungkol kay RP at Joanne, kung ano daw ba ang nararamdaman ko. Hindi ko talaga sinasagot. Inililihis ko ang topic. Sa totoo lang alangan akong sagutin yun kasi kaharap ko si RP. Ayoko kasing magkaroon siya ng guilt feeling or anything. May mga nalaman din akong mga bagay na hindi ko talaga inaasahan. Pero naipangako namin sa isa’t isa na sa amin na lang yun.

Mga 9:30pm na kami umalis sa Yangsku. Balak pa naming lumakad nun kinabukasan pero sa kalagayan ni Jan na gabi na naman uuwi, imposible. Hinatid muna namin si Aica sa Tabang, tapos si Epi tapos ako. Mga bandang 10:30, biglang nag-ring ang phone. Ayos lang naman sa kin kasi karaniwang gising pa naman ako sa mga ganung oras. Pero napaisip ako nun kung sinong tatawag ng ganung time. Sinagot ko yung phone… patay! Nanay pala ni Jan yun, naalala ko bigla na sabihin sa nanay niya na sa amin lang siya pumunta. Medyo nataranta ako nun, Tinanong kasi ako kung anong oras umuwi si Jan. Sa totoo lang hindi ko alam kung anong sasabihin ko. Pagkatapos tumawag ng nanay ni Jan, tinawagan ko si Aica para kuhanin yung cel number ni Jan at Ali para sabihing tumawag yung nanay ni Jan, kaso huli na ang lahat dahil busy yung phone ni Jan, kausap na yung nanay niya… Nag-aalala nga ako kasi baka hindi magtugma yung mga sinagot ko sa isinagot ni Jan sa nanay niya.

Yun nga ang mga nangyari sa araw na ito. Iba’t ibang klaseng mga pangyayari. Pero sa lahat ng mga nangyari sa araw na ito, isa lang ang nakagimbal sa kin. Isang bagay na talagang hindi ko inaasahang mangyayari sa tanang buhay ko… yun ay ang milagrosong pagkakapasa ni Nani. Joke! Peace tayo Nani!!! Hehe!

Pics!!! Pics!!!

Ok, eto na po ang pinakahihintay ng lahat.... mga PICS!!! If you wanna save them, i recommend that you click a pic first (To view it in its actual size) and save it afterwards. 34 pics = 1 diskette. I only posted 33 pics this time, kasi yung isa medyo madilim. I'll post more pics soon. ENJOY!!!

This pic and the ones that follow were taken at K'Ferds' place during our Closing party held last April 2005. (Clockwise from left) Ron, Mandap, Pau, K'Ferds and ME. (Pictures courtesy of Tune)

Kami, habang kumakain 

BSCoE batch 2008... well yung iba. May mga nag-shift kasi eh! waaah!!! 

(Clockwise from left) Sarah, Andrea (hidden) Maui, Bini Ji. ME, K'Ferds, Nani, Tune and Mandap. Umiinom kami dito... obvious ba. 

(clockwise from left) Aisha, Sarah, Andrea, Jam, Maui, Bini Ji, ME, K'Ferds, Gat, Nani and Mandap 

Mandap, Gat and Tune. Taken at Bootmagic, Shop nila Gat... woohoo! sarap mag-Gunbound dito!!!

Gat, Pau, Jam, Aisha, Sarah and Tune 

(L-R) RC, Mandap, Tune and Gat 

This pic and the ones that follow were taken at Paradise Resort nung bday ni Allison. wala ako dito kasi ako yung photographer, i was testing the film. (L-R) Jan, Karen, Anjo, Arpe, Viel and Eds

Mga Ka-berks from HS. (L-R) Jan, ME, Arpe and Viel 

Kaming tatlo ni Jan and Ate Joys. Hinihintay pa namin yung iba na dumating... tagal nila eh, kaya nagpapicture muna kami.

ahhh... IV-Freedom. (L-R) Viel, Ate Joys, ME, Virzen, Epi 

Kami ulit